Nathalie | Geplaatst op |
Eindelijk vakantie en dan word je ziek, hoe kan dat?
Ontzettend uitgekeken naar ein-de-lijk vakantie. Geen werk, geen stress, gewoon relaxen. Dan hoef je eindelijk niets en dan word je ziek. Hoe kan dat?
Als je altijd in de actie-stand staat en het niet meer lukt om tot rust te komen, dan is dat een chronische stress toestand van jouw lijf. Natuurlijk geeft jouw lijf signalen, je krijgt allerlei klachten. Wat voor soort klachten dat zijn, hangt af van jouw (erfelijk bepaalde) zwakke plekken. Bij de een geeft dat problemen met de spijsvertering (maagpijn, -zuur, obstipatie, etc.) bij de ander uit het zich in migraine, etc. Als je niet naar die “waarschuwingen” van jouw lijf luistert, dan worden de klachten steeds ernstiger en mogelijk volgt er uiteindelijk een burn-out.
Zo ook bij mij in 2004. Mijn partner had een eigen winkel en ik had mijn baan opgezegd om hem te helpen, omdat hij het alleen niet redde. We maakten bizar lange werkdagen van 6-7 dagen per week en met de reistijd van bijna 4 uur per dag hield ik 5 uur per nacht over om te slapen. Ik kreeg pijn in mijn rug en diverse ontstekingen in mijn mond, kaak, ogen en blaas. Nam ik rust? Nee. Ik vond dat dat niet kon. De winkel moest doordraaien en als het straks eenmaal zou lopen, dan zou ik teruggaan naar mijn oude baan…
Eindelijk kwam daar die vakantie, waar ik zo naar had verlangd! 2 weken, waarvan de eerste week naar Texel met partner en zijn dochter. Heerlijk genoten van de natuur, de rust, van even niets hoeven. En de dag voordat ik weer moest gaan werken (ik zag er enorm tegenop)…”kwam de man met de hamer”. “Het licht ging uit” en “de batterij was in één klap leeg”.
Dit is dus wat “ze” bedoelen met dat je de burn-out zelf niet aan ziet komen. Ik was 27 jaar en dacht dat het mij nooit zo overkomen. Wel dus. De signalen? Die zag ik pas achteraf. Of moet ik zeggen, die nam ik achteraf pas serieus? Te laat dus.
Ben jij ook zo’n struisvogel? Die denkt dat het haar niet kan overkomen, zo’n burn-out? Die de signalen van haar lichaam niet serieus neemt? Met een ontzettend groot verantwoordelijkheidsgevoel, die zichzelf voortdurend wegcijfert en geen tijd voor zichzelf heeft? Vanuit perfectionisme en een veel te hoge lat gedreven wordt?
Of heb je al een burn-out gehad en steven je af op de volgende? Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, jij wel?
Ik heb voor mezelf besloten om dat nooit meer te laten gebeuren en neem de signalen van mijn lichaam èn geest nu wèl heel serieus. Dat gaat met vallen en opstaan en soms ziet mijn omgeving de signalen eerder dan ikzelf. Voorheen was ik dan koppig en stak ik mijn kop in het zand. Tegenwoordig kan ik er dankbaar voor zijn en wil ik er naar kijken. Goed voor jezelf zorgen begint in het hier en nu.
Geef een reactie